Sojuz-U2
Rodzina rakiet nośnych R-7 (Sojuz) | |
Producent | CSKB-Progress |
---|---|
Data pierwszego startu | 23 grudnia 1982 |
Data ostatniego startu | 3 września 1995 |
Statystyki | |
Wszystkie starty | 72 |
Udane starty | 72 (100%) |
Nieudane starty | 0 |
Zdolność wynoszenia | 7050 kg na LEO |
Wymiary | |
Długość | 34,54 m |
Średnica | 2,95 m |
Masa całkowita | 297 800 kg |
Stopnie rakiety | |
Stopień 0. | |
Stopień 1. | Sojuz-11A511U2-1 |
Stopień 2. | Sojuz-11A511U2-2 |
Sojuz-U2 (ros. Союз-У2) – radziecko-rosyjska rakieta nośna serii Sojuz. Bazowała ona na rakiecie Sojuz 11A511U, jednak różniła się zastosowanym paliwem (wykorzystywała zamiast nafty lotniczej paliwo o nazwie Syntin). Wykorzystywana do startów statków Sojuz i Progress na stację Mir oraz serii satelitów szpiegowskich Zenit i Jantar. Wycofana w 1995 po zaprzestaniu produkcji paliwa Syntin[1][2][3][4].
Przypisy
- p
- d
- e
Program Sojuz
Sojuz 7K-OK (1966–1971) |
|
---|---|
Sojuz 7KT-OK (1971) | |
Sojuz 7K-T (1973–1981) | |
Sojuz 7K-TM (1975–1976) | |
Sojuz-T (1976–1986) | |
Sojuz-TM (1986–2003) | |
Sojuz-TMA (2003–2012) | |
Sojuz-TMA-M (2010–2016) | |
Sojuz-MS (2016–trwa) | |
Loty planowane |
|
Loty bezzałogowe | |
Rakiety nośne |