Singidunum
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/92/Singidunum_ostaci1.jpg/320px-Singidunum_ostaci1.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d2/Jovian1.jpg/240px-Jovian1.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/35/Moesia_Superior_Margensis.jpg/240px-Moesia_Superior_Margensis.jpg)
![]() | Zobacz multimedia związane z tematem: Singidunum |
Singidunum – osada celtycka, a następnie warownia i municypium starożytnego Rzymu, zlokalizowane na prawym brzegu Dunaju. Współcześnie w granicach miasta Belgrad, stolicy Serbii.
Czasy przedrzymskie
Tereny nad Dunajem w rejonie ujścia Sawy były zamieszkiwane jeszcze w paleolicie. Stworzenie Singidunum przez celtyckie plemię Skordysków datuje się na III wiek p.n.e. – ufortyfikowana osada pod nazwą Singidun została odnotowana w tym miejscu w 279 roku p.n.e.[1]. Nazwę wywodzi się od z języka celtyckiego oraz z nazewnictwa plemion Traków zamieszkujących te tereny przed Celtami[1].
Osobny artykuł: Kalemegdan.
Pod panowaniem Rzymu
Rzymski IV Legion Flavia rozpoczął podbój terenów w rejonie Singidunum w I wieku p.n.e. w ramach walk ze Skordyskami oraz z Dardanami i Dakami, a w 75 r. p.n.e. Gajusz Skryboniusz Kurion dotarł do Dunaju na terenie obecnej Serbii. Wkrótce Singidunum stało się jednym z głównych ośrodków Mezji – prowincji rzymskiej.
Miasto, położone między Sirmium (dziś Sremska Mitrovica) i Viminacium (współcześnie Kostolac), było jednym z kluczowych ośrodków zbrojnych na Via Militaris (Via Singidunum) – drodze rzymskiej, łączącej Europę Środkową z Konstantynopolem.
Cesarz Hadrian nadał miastu status municipium w połowie II wieku n.e. Ok. 331 roku w Singidunum przyszedł na świat cesarz rzymski Jowian.
Pod panowaniem Bizancjum
Po podziale Cesarstwa Rzymskiego w 395 roku miasto znalazło się na pograniczu Cesarstwa wschodniorzymskiego[1]. W późniejszych wiekach miasto wielokrotnie wychodziło spod panowania Bizancjum, zmieniając przynależność państwową bądź będąc zdobywanym i łupionym, m.in. przez Hunów, Sarmatów, Gepidów i Ostrogotów[2].
W 510 Cesarstwo Bizantyńskie odzyskało zwierzchność nad Singidunum[2], fortyfikacje zostały odbudowane przez cesarza Justyniana[3]. Utracone przejściowo na rzecz Awarów w 584 roku. Następnie było wykorzystywane przez cesarza Maurycjusza; utracone ostatecznie na początku VII wieku[2].
Ekspansja Słowian
Od początku VII wieku rejon Singidunum był terenem ekspansji plemion słowiańskich – Sklawinów, Antów, a następnie Serbów z państwa Samona pod wodzą nieznanego księcia.
Osobny artykuł: Serbowie od VII do IX wieku.
W IX wieku Singidunum w nowych warunkach zaczęło być znane pod nową nazwą Belgrad.
Osobny artykuł: Belgrad.
Współcześnie
![Mapa konturowa Belgradu, w centrum znajduje się punkt z opisem „Singidunum”](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/58/Location_map_Belgrade_Central.png/238px-Location_map_Belgrade_Central.png)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e9/Geographylogo.svg/16px-Geographylogo.svg.png)
Pozostałość Singidunum mieści się w granicach osiedla administracyjnego Karaburma w dzielnicy Palilula.
Nazwa została wykorzystana w 2005 roku przy tworzeniu prywatnego Uniwersytetu[4]
Przypisy
- Britannica: place/Singidunum