Ryszard Jagiełło

Ryszard Ignacy Jagiełło
Ilustracja
por. 14 pp Ryszard Jagiełło
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia

10 stycznia 1906
Chrościn

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków

Przebieg służby
Lata służby

1931–1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

14 pułk piechoty
Szkoła Podoficerów Piechoty dla Małoletnich Nr 2
4 batalion strzelców

Stanowiska

młodszy oficer kompanii ckm
dowódca plutonu w Szkole Podoficerów Piechoty dla Małoletnich
dowódca kompanii strzeleckiej

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
(kampania wrześniowa)

Odznaczenia
Państwowa Odznaka Sportowa
Multimedia w Wikimedia Commons
Żołnierze 14 pułku piechoty (1932-1933). W środku siedzi kpt. Jan Fleischmann, na prawo ppor. Ryszard Jagiełło.
1 kompania strzelecka 14 pp w 1933 roku. W środku siedzi płk Ignacy Misiąg, drugi na prawo od niego ppor. Ryszard Jagiełło.
Kompania szkolna ckm 14 pp (5 III 1935) - siedzą od prawej: 4 - kpt. Jan Stefan Witkowski, 7 - por. Ryszard Jagiełło.

Ryszard Ignacy Jagiełło (ur. 10 stycznia 1906 w Chrościnie, zamordowany wiosną 1940 w Charkowie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodzony w Chrościnie, syn Ignacego[1].

Zarządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego (opublikowanym w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 6 z 1931 roku) mianowany został na stopień podporucznika w korpusie oficerów piechoty, ze starszeństwem z dnia 15 sierpnia 1931 roku i 292. lokatą[2]. Zarządzeniem Ministra Spraw Wojskowych (marszałka Józefa Piłsudskiego) wcielony został do 14 pułku piechoty[3], stacjonującego we Włocławku. W roku 1932 jako podporucznik 14 pp[4] zajmował 290. lokatę w swoim starszeństwie[5], a na dzień 1 lipca 1933 r. była to już 286. lokata w starszeństwie (360. lokata łączna wśród podporuczników piechoty)[6]. Awansowany do stopnia porucznika został zarządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 lutego 1934 r. (opublikowanym dzień później) – z 344. lokatą w korpusie oficerów piechoty i starszeństwem z dnia 1 stycznia 1934 roku[7][8].

Służąc we włocławskim pułku zajmował między innymi stanowisko młodszego oficera 1 kompanii ckm (odnotowany został na tym stanowisku na dzień 21 września 1933 roku i na dzień 4 września 1934 r.)[9] i młodszego oficera 2 kompanii ckm (na dzień 17 września 1934 r.)[10]. Jako porucznik 14 pułku piechoty zajmował na dzień 5 czerwca 1935 roku 338. lokatę w swoim starszeństwie (2330. lokatę łączną wśród poruczników korpusu piechoty)[11]. Przed październikiem 1936 r. porucznik Ryszard Jagiełło został przeniesiony z 14 pułku piechoty.

Awansowany do stopnia kapitana został ze starszeństwem z dnia 19 marca 1939 roku i 233. lokatą wśród oficerów korpusu piechoty[8][12]. Na dzień 23 marca 1939 r. pełnił funkcję dowódcy plutonu w 3 kompanii Szkoły Podoficerów Piechoty dla Małoletnich Nr 2 w Śremie[13].

Kampania wrześniowa

Na dzień 1 września 1939 r. zajmował stanowisko dowódcy 1 kompanii w 4 (samodzielnym) batalionie strzelców[14] (4 batalion strzelców zmobilizowany został przez III batalion 31 pułku piechoty, a jego miejscem postoju była Łódź). Batalion ten, dowodzony przez mjr. Wincentego Mischke, do dnia 5 września podlegał Kresowej Brygadzie Kawalerii, a w późniejszym okresie walczył w składzie oddziałów 10 Dywizji Piechoty. Resztki zdziesiątkowanego batalionu (nazywanego w późniejszym okresie „batalionem śmierci”) wycofały się (w ramach zgrupowania 10 DP) najpierw w kierunku Warszawy, a później dalej na wschód – i walczyły nad Bugiem oraz na Lubelszczyźnie.

Kapitan Ryszard Jagiełło w bliżej nieznanych okolicznościach dostał się do sowieckiej niewoli. Przetrzymywany był w obozie starobielskim. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie[15] i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 r. spoczywa na otwartym wówczas Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[16].

Upamiętnienie

Minister Obrony Narodowej decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 r. awansował go pośmiertnie do stopnia majora[17]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 r. w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Awanse

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Biogramy ofiar zbrodni katyńskiej ↓.
  2. ↑ a b Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 6 z 15 VIII 1931, s. 305.
  3. ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 6 z 15 VIII 1931, s. 312.
  4. ↑ Rocznik oficerski 1932 ↓, s. 544.
  5. ↑ Rocznik oficerski 1932 ↓, s. 135.
  6. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1933 ↓, s. 146.
  7. ↑ a b Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 5 z 23 II 1934, s. 78.
  8. ↑ a b c Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 487.
  9. ↑ Ciesielski 2008 ↓, s. 289.
  10. ↑ Ciesielski 2008 ↓, s. 292.
  11. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1935 ↓, s. 144.
  12. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 67.
  13. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 459.
  14. ↑ Barański i Kryska-Karski 1971 ↓, s. 25.
  15. ↑ Kryska-Karski 1996 ↓, s. 145.
  16. ↑ Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego 2003 ↓, s. 177.
  17. ↑ a b Decyzja Nr 439/MON ↓.
  18. ↑ Na podstawie [1]

Bibliografia

  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty: dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”. 1 lipca 1933 r. Przegląd Piechoty: miesięcznik wydawany przez Departament Piechoty, Sekcję Piechoty Towarzystwa Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1933. [dostęp 2018-01-07].
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty: dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”. 5 czerwiec 1935 r. Przegląd Piechoty: miesięcznik wydawany przez Departament Piechoty, Sekcję Piechoty Towarzystwa Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1935. [dostęp 2018-01-07].
  • Rocznik oficerski 1932. Ministerstwo Spraw Wojskowych. Warszawa, 1932. [dostęp 2018-01-07].
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Zdzisław Ciesielski: Dzieje 14 Pułku Piechoty w latach 1918–1939. Toruń: Wyd. Adam Marszałek, 2008. ISBN 978-83-7441-937-6.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w wojsku polskim 1935–1939. Warszawa: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 978-83-7188-691-1.
  • Henryk Barański, Tadeusz Kryska-Karski: Piechota 1939–1945. Zeszyt 4. Londyn: Polish Institute, 1971.
  • Tadeusz Kryska-Karski: Straty korpusu oficerskiego 1939–1945. Londyn: Polska Fundacja Kulturalna, 1996. ISBN 0-85065-252-9.
  • Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z lat 1920–1937. [dostęp 2018-01-07].
  • Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie – decyzja nie ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON. Portal Policja.pl – Katyń – lista osób zamordowanych mianowanych pośmiertnie na wyższe stopnie, poz. 1225. [dostęp 2018-01-07].
  • Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Warszawa, 2003. [dostęp 2018-01-07].
  • Biogramy ofiar zbrodni katyńskiej.. Muzeum Wojska Polskiego. [dostęp 2018-11-18].