Rio-Andirio (most)
Długość całkowita | 2883 m | ||
---|---|---|---|
Państwo | Grecja | ||
Podstawowe dane | |||
Przeszkoda | cieśnina Rio-Andirio | ||
Szerokość: • całkowita |
| ||
Liczba przęseł | 3 x 560 m | ||
Data budowy | 2004 | ||
Położenie na mapie Grecji | |||
38°19′17″N 21°46′22″E/38,321389 21,772778 | |||
| |||
Strona internetowa |
Most Rio-Andirio im. Charilaosa Trikupisa (gr. Γέφυρα Ρίου-Αντίρριου, Jefira Riu-Andiriu) – most wantowy (długość 2883 m, szerokość 27,2 m) w Grecji, nad cieśniną Rio-Andirio, pomiędzy Zatoką Patraską po stronie zachodniej, a Zatoką Koryncką po stronie wschodniej, oddany do użytku 7 sierpnia 2004 roku, tuż przed inauguracją XXVIII Letnich Igrzysk Olimpijskich w Atenach. Całkowity koszt budowy mostu wyniósł ok. 630 000 000 €.
Most znacznie przyspieszył podróż między kontynentem a Peloponezem. Na dwóch brzegach cieśniny położone są miejscowości o nazwach Rio oraz Andirio, od których most przyjął swą nazwę, podobnie jak położone obok dwa zabytkowe forty artyleryjskie. Zwiedzający most zwykle kierują się też do odległego o 10 km i także uznawanego za dużą atrakcję turystyczną miasteczka i zespołu fortyfikacji Nafpaktos.
Wyzwania techniczne
Sejsmolodzy i historycy wskazują na bardzo wysoką aktywność geofizyczną okolicy Rio[1]. Ponadto pylony mostu posadowiono na niestabilnym, skalnym rumowisku, o miąższości ok. 450 metrów, pod którym przebiega także uskok tektoniczny, oddzielający Peloponez od kontynentu. Konstrukcję zaprojektowano jako odporną na wstrząsy tektoniczne o sile co najmniej 7 stopni w skali Richtera. W chwili otwarcia był to najdłuższy na świecie most wantowy.
Eksploatacja mostu
Dziennie przejeżdża nim ok. 11 000 pojazdów. Przejazd mostem jest płatny: 13 euro samochód, 65 euro autokar turystyczny.
Historyczność idei
Pomysłodawcą budowy mostu w tym miejscu był Charilaos Trikupis, liberalny polityk, w latach 1875-1895 siedmiokrotnie mianowany premierem rządu Grecji. Także inicjator budowy słynnej górskiej wąskotorówki w wąwozie Wuraikos z Diakopto do Kalawrity, 40 km na wschód-południowy wschód od Rio.
Krytyka inwestycji
W okresie oddawania mostu do użytku, inwestowanie weń tak wysokiej kwoty spotkało się z krytyką. Wskazywano na szczupłą i przeciążoną sieć drogową od strony Patras oraz nieistniejącą jeszcze nowoczesną sieć drogową po drugiej stronie przeprawy. "The Economist" pisał o moście[2] "znikąd, aż na sam koniec nikąd".
Bieżące użytkowanie
Przez most prowadzi droga krajowa GR-48 (która jest częścią międzynarodowej trasy E65) (Rio - Andirio - Nafpaktos - Trikorfo - Delfy - Liwadia) oraz trasa drogi krajowej GR-5 (część trasy E55: Rio – Andirio – Missolungi – Janina).
Linki zewnętrzne
- Strona internetowa mostu Rio – Andirio, gr.. en.gefyra.gr. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-28)].
- strona poświęcona zagadnieniom technicznym konstrukcji mostu, ang.
- przebieg nowej autostrady Jonia Odos. minenv.gr. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-21)]. w skład której wszedł most, na ministerialnej mapie prac budowlanych, aktualnie prowadzonych w sieci autostrad tzw. Grecji centralnej.
Przypisy
- ↑ według relacji starożytnego geografa i historyka Strabona, w roku 373 p.n.e., pobliskie miasto Eliki(inne języki), ówcześnie odległe od brzegu o 2,2 km, w wyniku gwałtownego wstrząsu sejsmicznego i następującego po nim tsunami, w całości pochłonięte zostało przez morze. Liczące 2 tysiące osób ekipy ratunkowe nie odnalazły nawet ciał ofiar. W 2005 roku ślady na dnie Zatoki Korynckiej faktycznie natrafiono na ruiny zatopionego miasta, na głębokości 25-45 metrów.Informacja angielskojęzyczna o wykopaliskach na tym terenie.
- ↑ 1
Zobacz multimedia związane z tematem: Rio-Andirio (most) |
- SNL: Rion-Antirion-broen