Palikowie

Palikowie (gr. Παλικοί Palikoí, łac. Palici) – w wierzeniach starożytnych Greków dwa bliźniacze bóstwa, synowie Zeusa i nimfy Talii (według innej wersji Adranusa i Talii, ewentualnie Hefajstosa i nimfy Ajtne)^[1].

Według mitów w obawie przed gniewem Hery ciężarna Talia ukryła się we wnętrzu ziemi. Po pewnym czasie ziemia się otwarła i wydała na świat Palików. Czczono ich jako opiekuńczych bogów bliźniaczych, przynoszącym pomyślność, pogodę i szczęście na morzu. Przy siarczystym jeziorze Leontinoj na Sycylii znajdowała się ich świątynia, stanowiąca azyl dla zbiegłych niewolników^[2]. Istniało też tam źródło, do którego wrzucano tabliczki z wypisanymi przysięgami^[3].

Palikowie byli sycylijskimi boskimi bliźniętami. Mit o boskich bliźniętach jest szeroko znany w mitologii ludów indoeuropejskich.

Przypisy

↑ Andrzej Kempiński: Encyklopedia mitologii ludów indoeuropejskich. Warszawa: Iskry, 2001, s. 333. ISBN 83-207-1629-2.
↑ Mała encyklopedia kultury antycznej. Warszawa: Wydawnictwo PWN, 1983, s. 559. ISBN 83-01-03529-3.
↑ JoëlJ. Schmidt JoëlJ., Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Katowice: "Książnica", 1993, ISBN 83-85348-10-7, OCLC 749253344 [dostęp 2020-12-02] .