Giuseppe Firrao (1736–1830)
Kardynał prezbiter | |||
Data i miejsce urodzenia | 20 lipca 1736 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 24 stycznia 1830 | ||
Nuncjusz apostolski w Wenecji | |||
Okres sprawowania | 1782–1795 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Diakonat | 10 marca 1782 | ||
Prezbiterat | 16 marca 1782 | ||
Sakra biskupia | 31 marca 1782 | ||
Kreacja kardynalska | 23 lutego 1801 | ||
Kościół tytularny | |||
|
Data konsekracji | 31 marca 1782 |
---|---|
Konsekrator | Innocenzo Conti |
Współkonsekratorzy | Orazio Mattei |
Giuseppe Firrao (ur. 20 lipca 1736 w Fagnano Olona, zm. 24 stycznia 1830 w Neapolu) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się w 20 lipca 1736 roku w Fagnano Olona, jako syn Piera Marii Firrao i Livii Grillo di Agapito (jego bratem był Tommaso Ferrao, wicekról Sycylii)[1]. Studiował na La Sapienzy, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. Następnie został referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej i relatorem Fabryki Świętego Piotra[1]. W 1761 roku został wicelegatem w Romandioli, a w 1781 – dziekanem Świętej Konsulty[1]. 25 lutego 1782 roku został wybrany tytularnym arcybiskupem Petry, a 10 marca przyjął święcenia diakonatu[2]. Sześć dni później został wyświęcony na prezbitera, a 31 marca przyjął sakrę[2]. 11 kwietnia został mianowany nuncjuszem apostolskim w Wenecji i pełnił tę rolę do 1795 roku, kiedy to został sekretarzem Kongregacji ds. Biskupów i Zakonników[1]. 23 lutego 1801 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Sant’Eusebio[2]. Zmarł 24 stycznia 1830 roku w Neapolu[1].
Przypisy
- p
- d
- e
Do roku 1378 |
| ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Wielka schizma |
| ||||||
Od 1415 |
|
- VIAF: 89054702