Flexicurity

Flexicurity (idea socjalna, Złoty trójkąt^[1]) – socjalny model zatrudnienia oparty na łatwym procesie zatrudniania oraz zwalniania pracowników przez pracodawcę, a także wysokich zabezpieczeniach socjalnych dla bezrobotnych. Po raz pierwszy wprowadzony w Danii w 1990 roku. Termin pochodzi od słów flexibility (elastyczność) oraz security (bezpieczeństwo).

Funkcjonowanie

Zalety systemu podkreślane przez jego promotorów:

• łatwość w podejmowaniu pracy;
• pracodawca może łatwo pozyskać nowych pracowników;
• łatwość w poszerzaniu kwalifikacji;
• system motywujący bezrobotnych do poszukiwania pracy;
• koncepcja flexicurity zakłada potrzebę uzgodnienia stanowisk związków zawodowych i organizacji pracodawców, tak aby upowszechniać rozwiązania korzystne dla obu stron stosunku pracy i akceptowane przez obie strony;
• upowszechnia nietypowe formy zatrudnienia;

Wady:

• wzmocnienie pozycji związków zawodowych osłabia pracodawców i ich konkurencyjność na rynku.

Narzędzia flexicurity

W literaturze przedmiotu wyróżnia się szereg instrumentów służących wdrażaniu polityki flexicurity. Narzędzia te są najczęściej omawiane w ramach następujących kategorii^[2]:

• Elastyczne i przewidywalne warunki umów (np. telepraca, praca w domu, dzielenie pracy);
• Skuteczna, aktywna polityka rynku pracy (np. usługi pośrednictwa pracy, usługi poradnictwa zawodowego, staże, przygotowanie zawodowe dorosłych, prace interwencyjne);
• Systemy uczenia się przez całe życie (np. fundusze szkoleniowe, kursy zawodowe, studia podyplomowe, praktyki zawodowe);
• Nowoczesne systemy zabezpieczenia społecznego (np. dodatkowe programy emerytalne, dodatkowe ubezpieczenia grupowe).

Przypisy

Linki zewnętrzne

• „Wspólne zasady wdrażania modelu flexicurity”, Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów
• Tilburg University Flexicurity Research Institute