Christa Rothenburger

Christa Rothenburger

Data i miejsce urodzenia	4 grudnia 1959 Weißwasser
Wzrost	164 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  NRD Łyżwiarstwo szybkie Igrzyska olimpijskie złoto Sarajewo 1984 łyżwiarstwo szybkie (500 m) złoto Calgary 1988 łyżwiarstwo szybkie (1000 m) srebro Calgary 1988 łyżwiarstwo szybkie (500 m) MŚ w wieloboju sprinterskim złoto Heerenveen 1985 Kobiety złoto West Allis 1988 Kobiety srebro Karuizawa 1986 Kobiety srebro Heerenveen 1989 Kobiety brąz Inzell 1979 Kobiety brąz Helsinki 1983 Kobiety brąz Sainte-Foy 1987 Kobiety Puchar Świata (500 m) 1. miejsce 1985/1986 1. miejsce 1987/1988 1. miejsce 1988/1989 Puchar Świata (1000 m) 1. miejsce 1987/1988 2. miejsce 1985/1986 2. miejsce 1988/1989 Kolarstwo torowe Igrzyska olimpijskie srebro Seul 1988 kolarstwo (sprint) Mistrzostwa świata złoto Colorado Springs 1986 sprint srebro Wiedeń 1987 sprint Reprezentacja  Niemcy Łyżwiarstwo szybkie Igrzyska olimpijskie brąz Albertville 1992 łyżwiarstwo szybkie (500 m) MŚ w wieloboju sprinterskim brąz Oslo 1992 Kobiety
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Christa Rothenburger, po mężu Luding (ur. 4 grudnia 1959 w Weißwasser) – niemiecka panczenistka i kolarka torowa, pięciokrotna medalistka olimpijska, siedmiokrotna medalistka MŚ w wieloboju sprinterskim oraz dwukrotna medalistka mistrzostw świata w kolarstwie torowym.

Kariera

Łyżwiarstwo szybkie

Pierwszy sukces w karierze Christa Rothenburger osiągnęła w 1979 roku, kiedy zdobyła brązowy medal na mistrzostwach świata w wieloboju sprinterskim w Inzell. Wyprzedziły ją tam jedynie dwie Amerykanki: Leah Poulos-Mueller i Beth Heiden. Rok później wystartowała na zimowych igrzyskach olimpijskich w Lake Placid, jednak w wyścigu na 500 m była dwunasta, a na 1000 m uplasowała się jeszcze sześć pozycji niżej. Cztery lata później, podczas zimowych igrzysk w Sarajewie zdobyła złoto na 500 m, a na dwukrotnie dłuższym dystansie była piąta. W międzyczasie zdobyła brązowy medal na mistrzostwach świata w wieloboju sprinterskim w Helsinkach, przegrywając tylko ze swą rodaczką Karin Enke oraz Natalią Pietrusiową z ZSRR. W latach 1985–1989 zdobyła jeszcze pięć medali w wieloboju sprinterskim: złote na MŚ w Heerenveen (1985) i MŚ w West Allis (1988), srebrne na MŚ w Karuizawie (1986) i MŚ w Heerenveen (1989) oraz brązowy na MŚ w Sainte-Foy (1987). Zimowe igrzyska w Calgary w 1988 roku przyniosły jej kolejne dwa medale: złoty na 1000 m oraz srebrny na 500 m, przy czym Christa w obu wyścigach poprawiła rekord świata (na 500 m jej wynik został od razu poprawiony przez zwyciężczynię – Bonnie Blair z USA). Po zjednoczeniu Niemiec w 1990 roku zdobyła jeszcze dwa brązowe medale: na mistrzostwach świata w wieloboju sprinterskim w Oslo w 1992 roku, plasując się za Chinką Ye Qiaobo i Bonnie Blair oraz na zimowych igrzyskach w Albertville w tym samym roku, gdzie zajęła trzecie miejsce na 500 m, ulegając tylko Bonnie Blair i Ye Qiaobo. W klasyfikacji najbardziej utytułowanych zawodniczek startujących na mistrzostwach świata w wieloboju Rothenburger zajmuje szóste miejsce.

Rothenburger wielokrotnie stawała na podium zawodów Pucharu Świata, odnosząc przy tym 16. zwycięstw. W sezonach 1985/1986, 1987/1988 i 1988/1989 zwyciężyła w klasyfikacji 500 m. Jednocześnie w sezonie 1987/1988 wygrała także klasyfikację 1000 m, a w sezonach 1985/1986 i 1988/1989 zajmowała w niej drugie miejsce.

Ustanowiła łącznie osiem rekordów świata^[1].

Kolarstwo torowe

Niemka startowała także w kolarstwie torowym. Na mistrzostwach świata w Colorado Springs w 1986 roku Christa zwyciężyła w sprincie indywidualnym, wyprzedzając bezpośrednio Erikę Salumäe z ZSRR i Connie Paraskevin ze Stanów Zjednoczonych. Tym samym została drugą kobietą na świecie, która zdobyła tytuły mistrzowskie zarówno w łyżwiarstwie szybkim jak i kolarstwie torowym, po Sheili Young z USA. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Wiedniu w tej samej konkurencji zdobyła srebrny medal, ustępując tylko Salumäe, a wyprzedzając Connie Paraskevin. Ponadto w 1988 roku brała udział w letnich igrzyskach olimpijskich w Seulu, gdzie rywalizację w sprincie indywidualnym ponownie ukończyła na drugim miejscu - podium wyglądało tak samo jak rok wcześniej w Wiedniu.

Jej trenerem był jej mąż Ernst Luding.

Bibliografia

• Profil na cyclingarchives.com (ang.)
• Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-05)]. (ang.).
• Profil na stronie Schaats Statistieken.nl (niderl.)

Przypisy