Poynting-vector

De poynting-vector beschrijft de hoeveelheid energie van een elektromagnetisch veld die per tijdseenheid door een eenheidsoppervlak stroomt dat loodrecht op de voorplantingsrichting staat. De uitvinder, waarnaar de vector ook is genoemd, was John Henry Poynting.

De poynting-vector is, zoals de naam al aangeeft, een vector, met als richting de voorplantingsrichting. Meestal wordt het symbool S gebruikt. In SI eenheden is de vector uit te drukken als

${\displaystyle \mathbf {S} ={\frac {1}{\mu }}\mathbf {E} \times \mathbf {B} }$

waarbij E het elektrisch veld is, B het magnetisch veld en ${\displaystyle \mu }$ de permeabiliteit van het medium. De eenheid is dus ${\displaystyle {\frac {W}{m^{2}}}}$.

Omdat de grootte van zowel het magnetisch als het elektrisch veld oscilleren in geval van wisselspanning (ac), oscilleert de grootte van de poynting-vector ook. De gemiddelde grootte van de vector over één periode noemt men de bestralingssterkte of irradiantie, aangeduid met het symbool Irr.

Zie ook

• Elektromagnetische golven