Konstitusi Republik Indonesia Serikat

Politik Indonesia
Negara Anggota ASEAN
Pemerintah Negara Undang-Undang Dasar Negara Undang-undang Percukaian Pancasila (falsafah negara)
Perundangan Majlis Permesyuaratan Rakyat Ketua Majlis Bambang Soesatyo (Golkar) Dewan Perwakilan Rakyat Ketua Dewan Puan Maharani (PDI-P) Dewan Perwakilan Daerah Ketua Dewan La Nyalla Mattalitti (Jawa Timur)
Eksekutif Presiden Indonesia Joko Widodo (PDI-P) Naib Presiden Indonesia Ma'ruf Amin (Bebas) Kabinet (Kabinet Indonesia Maju) Pemerintahan wilayah Gabenor
Kehakiman Mahkamah Agung Republik Indonesia Ketua Hakim Muhammad Syarifuddin Mahkamah perlembagaan
Pemilihan Pilihan raya presiden terkini: (2019) Pilihan raya umum terkini: (2019) Undang-undang Daerah pemilihan
Parti Politik Senarai parti politik
Hubungan luar negeri Kedutaan dan perwakilan Indonesia Perwakilan diplomatik Indonesia Kedutaan dan perwakilan ke Indonesia Perwakilan diplomatik di Indonesia Undang-undang kerakyatan Pasport Keperluan visa Dasar visa
Portal Indonesia Negara-negara lain
l b s

Konstitusi Republik Indonesia Serikat atau Undang-Undang Republik Indonesia Serikat (Bahasa Inggeris: Federal Constitution of 1949) merupakan suatu dokumen perlembagaan yang digubal untuk menggantikan Perlembagaan Republik Indonesia 1945 apabila kedaulatan dapat berpindah kepada Indonesia daripada tangan Belanda mengikut Konferensi Meja Bundar tahun 1949. Perlembagaan ini telah mula dikuatkuasakan sejak tarikh 27 Disember 1949 sehingga akhirnya digantikan dengan Perlembagaan Sementara 1950 sejak tarikh 17 Ogos 1950.

Latar belakang

Sejak hari selepas kemerdekaan Indonesia yang diisytiharkan pada 17 Ogos 1945, keaslian Perlembagaan Republik Indonesia 1945 yang diluluskan oleh Panitia Persiapan Kemerdekaan Indonesia telah dikuatkuasakan. Lantaran Belanda semakin berminat untuk mengekalkan satu daripada tanah jajahannya iaitu Hindia Belanda atau Indonesia, maka peperangan kemerdekaan pun meletus antara tentera Belanda dan para republikan Indonesia. Bagaimanapun, dengan hadirnya tekanan daripada antarabangsa, maka diputuskan untuk dilaksanakan rundingan sehingga ia berhujung kepada Persetujuan Linggajati. Lantas, Republik Indonesia Serikat telah pun didirikan. Perhimpunan perlembagaan mula ditubuhkan dan pihak berkebangsaan Indonesia mula bersedia memulakan pengerjaan pada perlembagaan baru mereka untuk penubuhan negara baru mereka.^[1][2] Mengikut Persetujuan Renville di bulan Januari 1948, kedua-dua ahli jawatankuasa Belanda dan Republikan Indonesia telah menyampaikan naskhah isi persetujuan daripada kedua-dua pihak.

Jawatankuasa Indonesia dipengerusikan oleh Soepomo nampak berbeza daripada Perlembagaan Republik Indonesia 1945 kerana ia mengandungi jaminan hak asasi manusia dan ada peruntukan bagi sistem dwidewan perundangan kerajaan (bicameral system of government) disertai dengan senat dan dewan rendah (lower chamber). Pada pengakhiran bulan Mac, kedua-dua pihak hampir semuafakat dalam persetujuan itu.^[3] Walau bagaimanapun, pihak Republikan Indonesia malah menghendaki peranan yang amat berperkasa dalam negara persekutuan mereka, sementara Belanda menghendaki peranan yang lebih besar untuk negara-negara bukan Republik.^[4] Hari-hari sehingga bermulanya Konferensi Meja Bundar bilamana Belanda mesti menyerahkan kedaulatan kepada Republik Indonesia Serikat (RUSI), Ide Anak Agung Gde Agung, perdana menteri Negara Indonesia Timur menjemput para pegawai masa hadapan kerajaan RUSI supaya boleh menghadiri Persidangan Antara Rantau Indonesia demi dapat bersetuju pada kedudukan rundingan dalam persidangan itu. Persidangan-persidangan diadakan sehingga dua kali iaitu pada bulan Julai dan Ogos 1949. Para perwakilan telah pun semuafakat terhadap pangkal prinsip dan garis besar untuk perlembagaan persekutuan Negara Indonesia Serikat.^[5][6]

Isi kandungan perlembagaan Republik Indonesia Syarikat

Perlembagaan ini tersusun daripada mukadimah, isi dan piagam persetujuan. Perlembagaan ini mempunyai 197 pasal menerusi enam bab utama:^[7]

Rujukan